ArtEZ Studium Generale en Mister Motley werken sinds twee jaar samen aan het project HOME (Kitchen Table Conversation). Door diverse gasten uit te nodigen, workshops te organiseren en lezingen samen te stellen, onderzochten we welke mogelijkheden kunst in zich draagt voor het vormen van een thuisgevoel. Vanaf 2018 deelden meer dan twintig kunstenaars, denkers en makers hun ideeën en kennis met betrekking tot de vraag: Hoe kunnen we de ander benaderen en verwelkomen? De komende weken delen we acht bijdragen van hen in de vorm van een receptenboek. Vandaag publiceren we een bijdrage van Kevin Osepa die eerder te gast was in Motley’s podcast Kunst is Lang.
Kevin Osepa is fotograaf, zijn werk draait om de identiteit van Afro-Caribische jeugd in een postkoloniale wereld. De beelden die hij maakt en de verhalen die hij vertelt hebben een sterke verbinding met zijn jeugd. De foto’s en films van Kevin Osepa hebben een magische uitstraling, alsof de gefilmde objecten en mensen geladen zijn met een bovennatuurlijke betekenis. Kevins projecten zijn voor een belangrijk deel zelfonderzoek: hoe zijn Afro-Caribische identiteit op Curaçao gevormd is en verandert in een andere context. Op 6 februari nam hij deel aan het project HOME door een werkbespreking bij studenten (Docent Theater en Illustration Design) in Zwolle waarbij het ging over thema’s als Thuis en Verplaatsing.
Terug naar de vraag Hoe kunnen we de ander benaderen en verwelkomen?.
In zijn werk onderzoekt Osepa hoe spiritualiteit en de rituelen van het eiland Curaçao zijn identiteit hebben beïnvloed. Hij is erachter gekomen dat het een vraag is waar weinig jongeren mee bezig zijn op Curaçao, of dat er in ieder geval weinig over wordt gepraat, maar tegelijkertijd is dit wel een thema dat hen verbindt. Hij merkt dat mensen met een Afro-Caribische achtergrond in zijn werk samen kunnen komen. Omdat ze iets gemeens hebben, zonder precies te weten wat. ‘Als ik foto’s laat zien die actief bezig zijn met het beoefenen van rituelen of spiritualiteit, kan ik veel dingen losmaken. Als je kijkt wat Hollywood heeft gedaan met voodoo, daar is spiritualiteit en magie gereduceerd tot iets bloederig en beangstigends. Mijn beelden geven daarentegen een soort rust. Het gaat over bescherming, geluk, de positieve dingen. Daardoor kunnen mensen, als ze het zien, makkelijker over dit soort thema’s praten.’ Voor Osepa zelf is zijn werk dus een verkenning van rituelen uit zijn jeugd en voor de mensen die ernaar kijken een ingang tot een gesprek. En dat doet hij door foto’s te maken die wel over magische rituelen gaan, geen enkele connotatie hebben met angst, maar juist zacht, romantisch, gelaagd en esthetisch ogen. Wat hoopt hij dat zijn werk zal doen? Hoe benader je de ander door middel van fotografie? “Ik hoop dat mensen zelf binnen hun eigen bubbel of huis, de kleine dingen gaan bevragen. Ik wil dat je luistert naar verhalen van anderen. Misschien fictieve verhalen, misschien het echte verhaal. En dat je zo meer begrip of compassie gaat hebben voor dat wat je niet kent.”
